BORDEELDRAMA NIEUWE BLIJK VAN REGENTESKE BESTUURSSTIJL HALSEMA

De profielschets vroeg transparantie, benaderbaarheid en integriteit, het werd verzwijgen, afpoeieren en sprookjes vertellen

 

Het was weer een mooi staaltje regentesk besturen. Voor de vestiging van het mega-eroscentrum dat de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema voor ogen heeft om verlost te raken van de smet die het fameuze red light district sinds mensenheugenis op de hoofdstad werpt gingen haar gedachten uit naar twee locaties in Amsterdam-Zuid en een in Noord.

 

megahoerenkast

De enorme heisa die hierover de afgelopen dagen ontstond had voorkomen kunnen worden als omwonende particulieren en bedrijven het nieuws niet uit de krant, maar via overleg met de burgemeester hadden vernomen. Ook dan zou het bezwaren hebben geregend, maar was het nooit zover uit de hand gelopen dat de directeur van EMA, het prestigieuze Europees Geneesmiddelenbureau dat na de Brexit dankzij een krachtige lobby naar Amsterdam gelokt werd, de noodzaak voelde zich niet tot de burgemeester, maar rechtstreeks tot de Europese Commissie te wenden met een klacht over het Amsterdamse bedrog. EMA was immers een veilige toplocatie beloofd. Niet een plek waar de buren een pand runnen met ‘een breed aanbod van erotiek, cultuur en entertainment’, eufemisme voor een megahoerenkast met alle rotzooi die daarmee annex is. Het zal niet meevallen om ooit nog een belangwekkende internationale organisatie tot vestiging in Amsterdam te verleiden.

 

regent regeert

De burgemeester gaat alsnog praten met EMA, maar kon het niet laten tijdens een raadsvergadering de critici in het kruis te trappen. “Ik teken aan dat er oordelen geveld worden over het erotisch centrum waar ik aanstoot aan heb genomen”. ‘Aanstoot aan heb genomen’. Hoe hautain en regentesk wil je het hebben?

 

Dat Halsema intussen verstek liet gaan bij een grote discussiebijeenkomst met wijkbewoners en bedrijven in congrescentrum RAI maakte het beeld compleet: deze burgemeester regeert niet met, maar over de burgers. Een beeld dat ook al opdook toen zij in oktober 2022 moskeebestuurders zonder voorafgaande ruggespraak wilde dwingen tot het ondertekenen van een LHBTI-steunverklaring, uitmondend in een zeperd die je ook bij het eroscentrum van verre ziet aankomen. Deze aanpak vertoont in de kern gelijkenis met de nepotistische aanstelling van huisvriend Lennart Booij in een zwaar betaalde functie bij het project ‘Amsterdam 750’ en de daaropvolgende hardnekkige weigering toe te geven dat die aanstelling niet door de beugel kon. Tot er echt geen houden meer aan was. Waarna ze Booij liet vallen als een baksteen.

 

de boom in

“Je gaat het pas zien als je het doorhebt” doceerde Johan Cruyff. Soms ontstaat dat inzicht door kleine dingen. Zoals het briefje dat ik namens burgemeester Halsema kreeg van de directeur Juridische Zaken van de gemeente Amsterdam. Wat ik las was niet de bij Halsema’s aantreden beloofde transparantie, benaderbaarheid en integriteit, maar de klassiek regenteske houding van afhouden, afpoeieren en afblaffen. 

 

“Wij hebben niets toe te voegen aan eerder gegeven antwoorden. De correspondentie is afgerond en wij zullen niet meer reageren” schreef mr. Lucia Ling Ket On mij toen ik iets te lastige vragen ging stellen ter voorbereiding van mijn komende boek www.geertdales.com/rechtse-privileges-voor-een-linkse-burgemeester). Nadat Halsema’s woordvoeder aanvankelijk constructief meewerkte aan mijn verzoeken om opheldering over talloze kwesties rond de Amsterdams burgermoeder, ging ineens het luik naar beneden toen ik te dicht bij de smoking gun kwam. Dat was niet het pistool dat Halsema’s toenmalige echtgenoot in de ambtswoning op de Herengracht verborgen hield. Zelfs de directeur Communicatie van de gemeente ontpopte zich tot een lakei van het hoogste gezag door de marsorder van juridische zaken te onderschrijven. Nee, wij communiceren niet meer, u kunt de boom in (www.geertdales.com/transparantie-in-de-stopera-rot-op-met-je-lastige-vragen).

 

Je ziet het als je het doorhebt. Zo doen regenten het wanneer iets of iemand hen niet bevalt. Hautain de mond snoeren. De deur wijzen. Van het erf jagen. En dan niet zelf, maar door inzet van gedienstige ondergeschikten, serviel erop uit om de regent te behagen. 

 

Dat de burgemeester van Amsterdam kan afpoeieren en afblaffen was bekend. Het leidde sinds haar aantreden tot een exodus van ambtenaren die rechtstreeks met haar van doen hadden, waaronder een kabinetsmedewerker, de directeur Openbare Orde en Veiligheid en de directeur Communicatie, die al eerder een andere positie rondom de burgemeester had verlaten uit onvrede over de werkverhoudingen. De man is thans plaatsvervangend secretaris-generaal op een departement. Kennelijk geen onbenul.

 

(on)betrouwbare overheid

Dat Halsema naast afpoeieren ook kan afstraffen ondervond ik dezer dagen aan den lijve toen mij -opnieuw- een brief bereikte van het stadhuis.

 

Als oud-wethouder van Amsterdam heb ik een zogenaamd APPA-pensioen (voor politieke ambtsdragers) opgebouwd. In mijn geval een van drie separate pensioenregelingen waarin ik naast het wethoudersdeel ook nog wat kleingrut aan andere regelingetjes had samengebracht. De pensioenuitvoerder liet vorig jaar weten dat fouten waren gemaakt en er gedurende enige tijd een te hoog bedrag was uitbetaald. Op maandbasis niet indrukwekkend. Je kan er een paar keer boodschappen van doen bij de Lidl. Over een langere periode een flink bedrag. Natuurlijk had ik er begrip voor dat restitutie werd gevraagd. Omdat niet ik, maar de pensioenuitvoerder van de gemeente Amsterdam de fout had gemaakt werd een regeling getroffen die, ter vermijding van complicaties, niet zou teruggaan tot fiscaal reeds afgesloten jaren. Je kunt moeilijk netto teveel uitbetalen en dat bruto terugvragen. Ik vond het een redelijk voorstel en restitueerde het overeengekomen bedrag. Case closed. Dacht ik. Betrouwbare overheid, toch? 

 

de geur van wraak

Wegens mijn Halsema-research en de daarmee samenhangende vele vragen en WOO-verzoeken geld ik ten stadhuize inmiddels als een lastige klant. Iemand -wie zou het zijn?- moet op het idee gekomen zijn mij een lesje te leren. Hoe is het anders te verklaren dat vorige week out-of-the-blue een brief op mijn deurmat plofte waarin ik te verstaan kreeg dat het College van B&W voornemens is de eerdere afspraak terug te draaien. Ineens word ik, met terugwerkende kracht, aangeslagen voor een hoger bedrag. Dat er ooit een akkoord gesloten is telt blijkbaar niet meer. Dat schending van de afspraak ook nog meebrengt dat in voorbije jaren teveel inkomstenbelasting en sociale premies werden afgedragen is kennelijk irrelevant. Niets daarover in de brief. Anders dan bij de pensioenuitvoerder kwam er evenmin excuus voor deze janboel of extra kosten die ik moet maken voor juridische bijstand. Ik mag nog even langskomen om te vertellen wat ik ervan vind, maar het Collegebesluit staat vast.

 

Het stadhuis zal het tegenspreken, maar rondom deze actie hangt de geur van wraak. Wie graaft in Halsema’s zaakjes kan kennelijk niet alleen rekenen op tegenwerking, maar ook op straf. Zo gaat dat wanneer een regent ontriefd is.

 

WOO-verzoeken

Wat het stadhuis ook moge verzinnen om mij verder dwars te zitten, onverdroten ga ik voort op het ingeslagen pad. Niet omdat ik iets heb tegen Femke Halsema -ik ken haar amper- noch uit enigerlei andere persoonlijke overweging. Wel omdat ik een hekel heb aan hypocriet, veinzend en leugenachtig gedrag, zeker als dat vertoond wordt op het hoogste bestuurlijke niveau. Nu de lokale journalistiek het op dit front laat afweten wegens een jegens het linkse stadsbestuur opmerkelijk onkritische houding, is er werk aan de winkel (www.geertdales.com/crowdfunding-de-vleesetende-vegetariers).

 

Zes WOO-verzoeken waren inmiddels nodig om de vinger te krijgen achter kwesties die hadden kunnen worden opgehelderd door simpelweg mijn vragen te beantwoorden. En dan liefst waarheidsgetrouw, want het aantal keren dat ik na ontvangst van stukken via de WOO-verzoeken ontdekte dat ik om de tuin was geleid of sprookjes op de mouw gespeld had gekregen is niet meer op de vingers van één hand te tellen. 

 

onwaarhedenbal

Het was overigens de burgemeester zelf die het onwaarhedenbal opende, toen ze op 16 september 2022 in een interview met de televisiezender AT5 vertelde dat ik onzin uitkraamde toen ik schreef dat zij, burgemeester van een stad waar tienduizenden, zo niet honderdduizenden wegkwijnen in energiearmoede, geen euro betaalt voor gas, water en licht (www.geertdales.com/volk-betaalt-energierekening-halsema-die-zich-zorgen-maakt-over-energiearmoede-volk).

 

“Dat zit in de huur die ik betaal voor de ambtswoning” loog de burgemeester. De slecht geïnformeerde junior interviewer vroeg niet door. Ook ontging hem dat Halsema’s mededeling impliciet een bekentenis was van een fiscaal vergrijp. Dat ze, naar eigen zeggen, zelf de energiekosten voor de ambtswoning op Herengracht 502 betaalt betekent immers dat ze bij haar belastingaangifte geen opgave zal hebben gedaan van loon in natura wegens genoten voordeel. Terwijl ze dat voordeel, dat gelet op de huidige gasprijzen en de bijna 300m2 omvang van haar burgemeesterlijke appartement, op jaarbasis in vijf cijfers geschreven zal worden, wel degelijk geniet. Het is niet Halsema, maar de gemeente die die energiekosten betaalt. Het mag, want zo is het nu eenmaal geregeld in de rechtspositieregeling voor burgemeesters in een ambtswoning, maar spreek daar dan de waarheid over. Ook als het een pijnlijke waarheid is voor de Amsterdammers die in de rij staan bij de voedselbank en thuis in de kou zitten (www.geertdales.com/burgemeester-amsterdam-jokkebrokt-over-haar-stookkosten).

 

ambtswoning

Bij deze leugen bleef het niet. Meermaals probeerde het stadhuis mij wijs te maken dat de burgemeester van Amsterdam verplicht is om in de ambtswoning te wonen, hoewel daarvoor geen enkele juridische grond bestaat en het nota bene de gemeenteraad van Amsterdam was die in april 2018 tijdens een gesprek met toenmalig Commissaris der Koning Johan Remkes over de profielschets voor de nieuwe burgemeester expliciet uitsprak dat die niet gedwongen was intrek te nemen in Herengracht 502. Het was een vrije keuze. Dit is van belang, want het al dan niet bestaan van een woonplicht heeft (aanzienlijke) fiscale consequenties. 

 

hond

Dat ook Femke Halsema zich ervan bewust was dat er geen verplichting tot bewoning van de ambtswoning was bleek uit een tekst in Het Parool van 23 augustus 2018, kort na haar aantreden als burgemeester. “Halsema twijfelde eerst nog over de verhuizing vanwege het gebrek aan groene buitenruimte voor de hond in dat deel van de binnenstad, maar nu is de beslissing toch genomen”. Toen ik het stadhuis deze tekst voorlegde en bevestiging vroeg dat dit niet anders gelezen kon worden dan als een blijk dat de burgemeester wist dat er sprake was van een vrije keuze, kreeg ik bovengenoemde ‘u kunt de boom in’ brief. Al eerder had Halsema’s woordvoerder bevestigd dat er, in weerwil van voorafgaande beweringen, inderdaad geen enkel stuk te vinden is waaruit blijkt dat de burgemeester van Amsterdam verplicht is zijn of haar intrek te nemen op de Herengracht. Het is fictie. Een sprookje. Waarom ik dan toch zo krampachtig om de tuin geleid moest worden laat zich raden. Het gaat om groot geld. En reputaties.

 

Holysloot

Even vermakelijk als zorgwekkend was ook de gang van zaken bij mijn speurneuzerij naar het hoe, wat en waarom van Halsema’s tweede huis in Amsterdam-Holysloot, naar eigen zeggen bedoeld voor burgemeesterlijke privacy en het ontlopen van demonstranten voor de deur van Herengracht 502. Ze kreeg er van het linkse stadsbestuur zonder morren een vergunning voor om het pand te onttrekken aan de woningvoorraad. Vrij opmerkelijk in de linkse kerk, waar het hebben van een tweede woning in Amsterdam bijna als een misdrijf geldt. 

 

Al bij mijn eerste bezoek aan het dorp, inmiddels driekwart jaar geleden, bleek mij dat niet de burgemeester, maar haar echtgenoot er huis hield (www.geertdales.com/wat-moet-femke-halsema-met-een-potje-hak-in-holysloot?). Toen ik daarover vragen stelde werd ik om de spreekwoordelijke tuin geleid met antwoorden als ‘dat is privé’ of ‘uit veiligheidsoverwegingen kunnen wij daarop niet antwoorden’. Tot op zekere hoogte kon ik daar wel begrip voor opbrengen, maar opmerkelijk was dat de burgemeester zelf in een podcastinterview met Het Parool rond de kerst van 2022 wereldkundig maakte gescheiden te zijn en dat haar gewezen echtgenoot al een jaar weg was uit de ambtswoning. Dat was mij reeds eerder gebleken. Waarom dan niet gewoon antwoord gegeven op desbetreffende vragen, die niet tot doel hadden privébeslommeringen van Femke Halsema aan de grote klok te hangen, maar vast te stellen of mijn visie juist was dat bij de Holyslootwoning sprake is van misleiding van de Amsterdamse gemeenteraad. En het Amsterdamse volk. Een stelling die ik nader zal onderbouwen in mijn komende boek www.geertdales.com/rechtse-privileges-voor-een-linkse-burgemeester.

 

linkse idealist wordt rechtse regent

Mijn zesde en hopelijk laatste WOO-verzoek betreft inzage in het dienstautogebruik van twee leden van het College van B&W, waaronder de burgemeester. Op de gemeentelijke website wordt daarover, in een halfslachtige poging tot transparantie, louter informatie gegeven over het aantal ritten dat collegeleden maken, niet over afstanden en bestemmingen. Daar valt dus weinig chocola van te maken, al is het percentage dienstritten van de burgemeester ten opzichte van alle overige collegeleden samen nogal opmerkelijk: 17% in haar eerste volle dienstjaar 2019; 28% in 2020 en 30% in 2021. Op kwartaalbasis zijn er zelfs uitschieters tot bijna de helft van het aantal tochtjes. Zoiets schreeuwt om opheldering. Reizen de wethouders vooral per OV en fiets, doen ze misschien niet veel en is de burgemeester hyperactief, of zit hier meer achter? 

 

We gaan het zien -wettelijke deadline voor beantwoording 18 maart 2023- al verwacht ik een non-antwoord van het soort ‘uit veiligheidsoverwegingen kunnen wij hierover geen mededelingen doen’. Hoe dan ook, mijn voornemen is om nog voor de zomer in het boek www.geertdales.com/rechtse-privileges-voor-een-linkse-burgemeester aan de hand van een lange reeks feiten, gebeurtenissen en ontwikkelingen de Werdegang van een eertijdse linkse idealist tot een klassieke rechtse regent te beschrijven en inzichtelijk te maken hoe op het hoogste niveau in ons land hypocrisie, verzwijgen, misleiden en sprookjes vertellen tot de dagelijkse ingrediënten van het bestuurlijk handelen behoren. 

 

Geert Dales

13 maart 2023

(aan/afmeldingen voor updates op deze website via www.geertdales.com/contact)

(www.geertdales.com/rechtse-privileges-voor-een-linkse-burgemeester)

(www.geertdales.com/crowdfunding-de-vleesetende-vegetariers)