Van alle muziekinstrumenten is de piano veruit mijn favoriet. Had ik er het talent voor gehad, was ik beroepspianist geworden. Dit manco compenseer ik door hier of daar een talentvolle pianist een handje te helpen.

Mijn grootste bron van inspiratie is de jazz-musicus Bill Evans (1929-1980). Een van de hoogtepunten uit zijn oeuvre is 'The two lonely people', waarvan hieronder een opname staat. Begin jaren '70 heb ik hem live zien spelen in de Stadsschouwburg in Groningen. Pas veel later begreep ik hoe hij zijn kenmerkende Evans-sound produceert. 

Naast Evans ben ik grote fan van Fred Hersch, Barry Harris, Diana Krall, Billy Taylor, Marian McPartland, George Shearing, Chick Corea, Erroll Garner, Michel Petrucciani, Oscar Peterson, Louis van Dijk en uiteraard Keith Jarrett. Sommigen leven niet meer, maar het beluisteren van hun werk blijft inspireren om ervan te leren en er eigen variaties op te maken. Van de Nederlandse jazz-pianisten is Lex Jasper mijn grote favoriet vanwege zijn fenomenale talent om akkoorden te verrijken met onverwachte extra tonen. Bij de jongere generatie luister ik graag naar de van oorsprong Kirgizische Amerikaan Eldar Djangirov, Thomas Enhco (Frankrijk) en de Amerikaan Christian Sands. 

Mijn huidige docent is de Spaanse pianist Adrián Moncada (www.adrian-moncada.com), alumnus van het Conservatorium van Amsterdam.  

'Reflections in D' is een compositie van Duke Ellington. Bill Evans speelde het veel beter dan de componist zelf.