BEATRIX HAD GELIJK: DE LEUGEN REGEERT

Kletsika van vertrekkers is demonstratie van huichelarij, hypocrisie en leugens in de Haagse politiek

 

In november 1999 was toenmalig koningin Beatrix te gast bij het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren, om met de dames en heren van de pers te keuvelen over de stand van zaken in de Nederlandse journalistiek. Loslippig geworden na een paar glazen witte wijn uitte de koningin op de afsluitende receptie tijdens een onderonsje haar ergernis over de bedroevende kwaliteit van de media. “De leugen regeert” sprak ze.

 

Aan die, inmiddels iconische, uitspraak van Beatrix moest ik de afgelopen dagen denken toen de ene na de andere Haagse politicus zijn of haar aanstaande vertrek uit de politiek bekendmaakte en die beslissing voorzag van een motivatie die maar tot één conclusie kon leiden: de leugen regeert inderdaad.

 

‘Zijn’ besluit

Het begon met minister-president Mark Rutte. ‘Zijn besluit’ kopte Het Parool daags nadat Rutte in de Tweede Kamer niet alleen de val van het kabinet had toegelicht, maar ook zijn vertrek uit de politiek aankondigde. Die kop, ingegeven door Rutte’s spindoctors, moest ons doen geloven dat het afscheid niet voortkwam uit opportunistische motieven -een dreigende meerderheid voor een motie van wantrouwen- maar louter uit loepzuivere overwegingen. ‘Plaats maken voor een andere generatie’ en dergelijke.

 

Toen De Telegraaf vervolgens berichtte dat Rutte voorafgaand aan het Kamerdebat was gebeld door vice-premier Kaag met de mededeling dat de door GroenLinks en de PvdA aangekondigde motie van wantrouwen mogelijk door D66(‘ers) gesteund zou worden en hij dus moest vrezen dat die werd aangenomen, ging de VVD in de aanval. Nee hoor, Kaag had pas gebeld toen Rutte zijn besluit al had genomen. Dat was op zondag. Kaag belde Rutte pas op maandag. Alsof de minister-president niet langs andere weg in de gaten had kunnen krijgen dat zijn dagen geteld waren. En dus maar beter kon opstappen, alvorens de laan uitgestuurd te worden met een vernederende en zwaar beschadigende motie van wantrouwen aan de broek. 

 

vaandelvlucht Kaag

Zoals Rutte en zijn entourage fabuleerden dat het nakende vertrek staatsmannelijk en niet puur opportunistisch was, verzon D66-leider en vice-premier Kaag ook een mooie smoes om de ware reden voor haar vertrek te verhullen. Kaag had maanden geleden al besloten ermee te kappen. Zij begreep in de verkeerde film te zijn beland. Een film die haar op geen enkele manier paste. Bovendien zag ze dat de kans op een nieuw electoraal succes verkeken was. Bij een volgend lijsttrekkerschap zou haar een nederlaag, alsmede pek en veren wachten. Wegwezen dus, voordat die afgang haar kansen op een nieuwe internationale topfunctie zou doen slinken.

 

Om aan de vaandelvlucht enig cachet te verlenen werd het frame opgetuigd dat de bedreigingen waarmee ze te maken had gekregen een onaanvaardbare druk op haar gezin legden. Dat moest natuurlijk niet al te opzichtig kort voor nieuwe verkiezingen worden gelanceerd. Dan zou het wel erg opportunistisch overkomen.

 

traantje

Het was de even gedienstige als ijdele Twan Huijs die zich ervoor leende dit frame vorm te geven. Eind mei, in zijn tv-programma College Tour. Naar zijn zeggen zonder Kaags medeweten, werden tevoren haar dochters geïnterviewd. Die klaagden over de dreigingen waarmee mamma te maken had gekregen. En over hun vrees dat ze de vermoorde Els Borst achterna zou gaan. Dat verhaal werd voorafgaand aan de uitzending overal ingestoken. Goed voor de kijkcijfers. Half Nederland kende het verhaal van de dochters al, maar toen Kaag tijdens de live-uitzending de video zag deed ze het voorkomen totaal overvallen te zijn. Met verve speelde ze de aangedane moeder, een traantje wegpinkend. “Het zijn je kinderen, hè”. In de dagen en weken daarna zou het nog vaak gaan over het schandaal dat een politicus in Nederland zo ernstig bedreigd wordt dat die welhaast gedwongen is de baan op te geven.

 

Nu Kaag inderdaad haar vertrek heeft aangekondigd vanwege de druk op het gezin overspoelen haar golven van diepdoorvoeld medeleven. Wie het aandurft erop te wijzen dat Geert Wilders al bijna twee decennia hele andere koek te slikken krijgt wordt meteen terechtgewezen als een begriploze vrouwenhater. Twan Huijs heeft goed werk geleverd.

 

Kaag wist toch van Wilders’ situatie voordat ze aan haar D66-klus begon? Dat zoiets in de Nederlandse politiek kan gebeuren. Had ze nooit gehoord over de moord op Pim Fortuyn? Els Borst was ook al lang omgebracht toen Kaag hier haar entree maakte. En waarom ineens zo bang en bezorgd, terwijl ze voor haar komst naar Nederland alom werd bejubeld als de iron lady die zich in de levensgevaarlijke Syrische burgeroorlog had begeven om de oorlogsmisdadiger president Assad te knevelen? Ze werd zelfs genoemd als mogelijke Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. Zo’n vrouw is bang voor een geschifte fakkeldrager?

 

Jezus Hoekstra

Komen we bij Wopke Hoekstra, de via buitenlandse brievenbusfirma’s belastingontwijkende CDA-leider. Ook hij zag in dat een nieuwe ronde lijsttrekkerschap dramatisch zou eindigen, in zijn geval met een fractietje van vier, vijf zetels. Weg ministerspluche, weg dienstauto, weg regeringsvliegtuig en foetsie Torentjesdroom. Ooit lieten hij en zijn al even parmantige eega Liselot zich voor ieder tv-programma of krant portretteren als het nieuwe power couple van Nederland. Kijk ter illustratie nog even naar de foto’s van een met het publiek achter dranghekken high fivende Hoekstra en zijn partner, in galakledij op weg naar de troonrede ter opening van het nieuwe parlementaire jaar 2020/21 (google ‘Liselot en Wopke Hoekstra’). Alsof met de toenmalige minister van financiën de nieuwe Jezus was opgestaan.

 

Hoekstra, in 2013 door de parlementaire pers genomineerd voor de trofee Politiek Talent van het Jaar, koos ter motivatie van zijn vertrek voor de smoes meer een ‘bestuurder’ dan ‘politicus’ te zijn. Dat had hij blijkbaar in 2020, toen de al gekozen CDA-lijsttrekker Hugo de Jonge op pijnlijke wijze het veld moest ruimen, nog niet bedacht. Toch een laat inzicht voor iemand die bij McKinsey peperdure adviezen produceerde voor de big shots uit het bedrijfsleven. 

 

goudhaantje

In het rijtje Rutte-Kaag-Hoekstra hoort het Tweede Kamerlid Liane den Haan, handelend onder de naam Fractie Den Haan, geenszins thuis. Het zou een belediging voor genoemde drie zijn. De gelijkenis is dat ook zij haar toevlucht zocht tot opzichtige kletskoek bij het vertrekbericht. Den Haan keert Den Haag de rug toe omdat ‘de huidige politiek lelijk is’ en het opportunisme haar teveel is geworden.

 

Voor wie het vergeten is: Liane den Haan was de oud ANBO-directeur die door 50PLUS oprichter en erkend ruziemaker Jan Nagel met tromgeroffel werd binnengereden nadat Henk Krol in 2020 de partij had verlaten. Langs manipulatieve weg verwierf zij het lijsttrekkerschap van ouderenpartij 50PLUS voor de verkiezingen van 2021. Een paar weken na het binnenhalen van de enige zetel keerde zij haar partij de rug toe en begon voor zichzelf, met medeneming van een pot van één miljoen euro die toebehoorde aan de vierpersoons-fractie van 50PLUS (zie www.geertdales.com/de-toverstok-van-vera-bergkamp) en (www.geertdales.com/bergkamp-soap). Nogal lelijk en opportunistisch, zou je kunnen zeggen.

 

kostenpost 2.500.000 euro 

Vorig jaar richtte ze met veel tamtam een nieuwe partij op: GOUD Daarmee zou ze bij de volgende verkiezingen een glansrijke overwinning behalen en de missie van het ter ziele gegane 50PLUS hervatten. “Ik geloof in GOUD en in onze boodschap” kakelde het Kamerlid in haar afscheidsbrief, waarin ook nog het woord ‘bedreiging’ viel in samenhang met ‘gezin’. Methode-Kaag, zullen we maar zeggen. Van GOUD horen we uiteraard nooit meer wat (www.geertdales.com/50plus-bedriegster-liane-den-haan-ruikt-goud).

 

Ik begroot het bedrag dat twee jaar Den Haan de samenleving heeft gekost op zo’n twee-en-een-half miljoen euro. Zes ton was het campagnebudget van 50PLUS, volledig gefinancierd uit de rijkssubsidie. Twee jaar salaris plus lasten en kostenvergoedingen: vier tot vijf ton.Twee jaar wachtgeld: drie tot vier ton. Kosten medewerkers en roof van de 50PLUS fractiepot: één miljoen. Goud inderdaad.

 

allemaal onzin

De rode draad in de verhalen die de afhakers ophangen over de reden voor hun vertrek is dat het allemaal onzin en huichelarij is. Rutte vertrekt omdat hij wist dat de motie van wantrouwen zou worden aangenomen. Dat wilde hij voor zijn. Helemaal geen schande, het gebeurt vaker. Maar zeg dat dan gewoon. Veel eervoller dan het ophangen vaneen hypocriet verhaal over een autonoom besluit. 

 

Kaag had geen zin meer in het gezeur van het Binnenhof en al helemaal niet in een nederlaag bij de volgende verkiezingen. Heel begrijpelijk, maar zeg dat toch gewoon. Veel eervoller dan het optuigen van een frame over bedreigingen die haar en haar gezin teveel zijn geworden. 

 

Hoekstra heeft zijn CDA-leiderschap gewoon verprutst. Niets heeft hij ervan gebakken als politiek leider. Niet omdat hij ‘meer bestuurder dan politicus is’ maar simpelweg omdat hij door degenen die hem in het zadel hebben geholpen zwaar is overschat. Hij kon het gewoon niet. Dat is misschien pijnlijk, maar het is eervoller het ruiterlijk toe te geven dan een kletsverhaal op te hangen over een bestuurlijke inborst.

 

Tot slot Den Haan. In plaats van dat larmoyante afscheidsverhaal had ze er verstandig aan gedaan haar mond te houden en in stilte, beschaamd en met de staart tussen de benen, het Binnenhof te verlaten. De enige bijdrage die deze goudhaan heeft geleverd is een indrukwekkende demonstratie van de huichelarij, de hypocrisie en het opportunisme dat kenmerkend is geworden voor de Haagse politiek. Waar de leugen regeert en dat is, ik zeg het Liane den Haan na, hele lelijke politiek.

 

Geert Dales

14 juli 2023

* Contact: geert@geertdalesmail.nl

* Voorverkoop komende boek www.geertdales.com/rechtse-privileges-voor-een-linkse-burgemeester / hoe Femke Halsema van activist regent werd