LINKSE FABELTJESKRANT BELOOFT JAN MODAAL EEN TON SPAARGELD

Velen kunnen van een klein inkomen vermogend worden, schrijft Volkskrant-journalist; krant niet bereid zijn kletsverhaal te verwijderen

 

Journalisten die fouten toegeven, het is even zeldzaam als een minister-president die zich zijn leugens kan herinneren. Ook al is het aperte onzin wat de journalist schrijft, nooit zal er een ruiterlijke erkenning van de fout komen. Laat staan excuus voor aangericht onheil. Altijd haantje de voorste om anderen de maat te nemen. Lange tenen wanneer ze er zelf van langs krijgen. 

 

geur van ranzigheid

Een mooi voorbeeld waren mijn vele pogingen om de NOS te bewegen tot een rectificatie van het openingsitem van het NOS-Journaal van 8 februari 2022, waarin een overduidelijk gestoorde dragonder minutenlang mocht vertellen dat zij seksueel grensoverschrijdend was bejegend door het toenmalige PvdA-Tweede Kamerlid Gijs van Dijk. Het bleek grote onzin, maar Van Dijk raakte er dermate door beschadigd dat hij niet alleen zijn Kamerzetel kwijtraakte, maar ook tot op heden niet opnieuw werk vond omdat er om hem heen een geur van ranzigheid is ontstaan. Veroorzaakt door Xander van der Wulp en Ron Fresen van de NOS, de prominente anchormen van het vooraanstaande Journaal.

 

Wat ik ook deed, nooit waren de heren, hun chef parlementaire redactie Dominique van der Heyde of de leiding van de NOS bereid toe te geven dat er een immense fout was gemaakt en om die, onder aanbieding van excuses aan Van Dijk, recht te zetten. Er kwam aanvankelijk niet eens een reactie op mijn e-mails. Zelfs een gang naar NPO Ombudsman Margo Smit hielp niet. Mijn klacht werd afgewezen omdat die binnen een half jaar na de uitzending had moeten worden ingediend. Op een moment dus dat een PvdA-onderzoekscommissie nog niet klaar was met de later gepubliceerde conclusie dat Van Dijk groot onrecht was aangedaan (www.geertdales.com/pvda-haalt-bakzeil-in-gijs-van-dijkzaak-nu-de-nos-en-anderen-nog). Alsof fakenews geen fakenews meer is omdat er meer dan zes maanden zijn verstreken na het verspreiden van dat fakenews. Wat is dit voor gekkigheid? 

 

Kletsverhaal

Het is van een andere orde en slachtoffers zijn er (nog) niet gevallen, maar het kletsverhaal dat De Volkskrant op zaterdag 25 februari 2023 publiceerde mag er ook wezen, qua fakenews. “Zo spaarde ik ondanks bescheiden inkomsten in 5 jaar een ton vermogen” luidde de kop van een artikel van Volkskrant-journalist Vincent Kouters in het economie-katern. “Sinds deze week ben ik tonnair” pochte de auteur. Van ‘precies nul’ was hij in vijf jaar naar een ‘vrij opneembaar vermogen’ -dus niet zijn koophuis- gegaan van een dikke honderdduizend euro. Dat vermogen had hij bijeengegaard door nijver te sparen van zijn inkomen, dat, zo viel uit het stuk op te maken, netto zo’n 2700 euro per maand bedroeg. Kouters was glashelder in zijn conclusie: “Het is gebleken dat je ook met een bescheiden budget prima vermogen kunt opbouwen. Nee, dit geldt niet voor iedereen, maar wel voor velen”. Dat was bepaald niet een onbeduidende mededeling van de zelfbenoemde kwaliteitskrant. Het gros van de Nederlanders moet het immers doen met een inkomen waarover Kouters sprak. En daar wordt wat afgeklaagd.

 

Dagobert Duck

Ik had geen rekenmachine nodig om meteen te zien dat zijn verhaal niet waar kon zijn. Het zou immers betekenen dat hij vijf jaar gemiddeld per maand 1700 euro opzij had gezet. Van de resterende 1000 euro kunnen onmogelijk de kosten voor huisvesting, gas/water/licht, levensonderhoud, kleertjes voor de kinderen en pappa en mamma en wat al niet betaald worden. Bovendien schreef hij in zijn Volkskrantverhaal dat het hem was gelukt maandelijks 700 euro en geen 1700 te besparen. Dan haal je dus bij lange na die ton niet. Waar kwam de rest dan vandaan?

 

Kouters gaf geen details over het uitgavenpatroon, noch over eventuele inkomsten van een partner. Wel vertelde hij dat spullenverkoop via Marktplaats en een baantje als lid van een stembureau tot extra stortingen hadden geleid. Het maakte zijn verhaal alleen maar ongeloofwaardiger. De via Marktplaats verkochte spullen moeten immers, om enig effect te sorteren, wat anders geweest zijn dan een oude stoel of een frituurpan en bovendien zal er ooit voor de aankoop betaald zijn. Dat heeft met sparen dus niets te maken. Dat is boekhoudkundig verplaatsen van reeds uitgegeven geld. Lid van een stembureau zijn maakt je ook al niet rijk. 

 

Ik mailde Vincent Kouters met het verzoek bewijsstukken op tafel te leggen dat Jan Modaal door een beetje zuinig te leven in korte tijd vermogend kan worden. Het zou immers een heel nieuw licht werpen op het beeld dat heden ten dage, zeker met de huidige gasprijzen en woonlasten, geldt voor een gezinsleven met minder dan 40.000 euro bruto. Geen financiële krapte of zelfs schulden, maar uitzicht op een leven als Dagobert Duck in een badkuip vol euromunten. Wie wil dat nou niet?

 

geen rectificatie

Kouters reageerde snel. Hij stuurde een link naar een nadere toelichting op zijn website www.vincentkouters.nl. Meneer heeft dus een koophuis, een gezin en een aandelenportefeuille. En nog interessanter: twee erfenissen, waarvan hij in De Volkskrant geen gewag maakte, net zomin als hij had geschreven dat een deel van die ton bestond uit een geprognosticeerd rendement op beleggingen. Ja, zo kan elke Jan Modaal ook rijk worden, op papier. Nog opmerkelijker was dat op de website stond dat hij geen 100.000, maar slechts 80.000 euro bij elkaar had geraapt. Nog steeds imposant als ‘vrij opneembaar bedrag’ van een modaal inkomenverdiener, maar toch fors minder dan wat de tonnair claimde in zijn Volkskrantverhaal.

 

Ik mailde de auteur dat het mij verstandig leek te rectificeren. Hij was dat niet van plan. Daarop mailde ik chef economieredactie van De Volkskrant Harmen Bockma. Die reageerde op vergelijkbare wijze. Niet genereus erkennen dat er onzin was verkocht en het ruimhartig rechtzetten, maar afwerend. De Volkskrant plaatste achteraf op de digitale krant een link naar de website van Kouters met de ‘verantwoording’. Waarin juist te lezen was dat er helemaal geen ton was gespaard. “Uiteraard staat het u geheel vrij daar uw eigen interpretatie aan te geven”. Op mijn antwoord dat dit de zaak alleen maar erger maakte en de vraag waarom De Volkskrant zich niet hield aan de eigen journalistieke normen reageerde de chef, zoals gebruikelijk met journalisten die kritiek krijgen, niet meer. 

 

sprookjes

De aanmoediging van de chef economie om een eigen interpretatie te geven aan zijn reactie laat ik mij niet ontgaan. Mijn interpretatie is dat De Volkskrant bullshit verkocht met plaatsing van dat stuk. Dat dit, nu een chef-redacteur van De Volkskrant het kennelijk geen probleem vindt, de vraag oproept of er niet veel meer flauwekul in die krant staat. Dat mij dit doet denken aan het recente Volkskrant-verhaal over vermeend grensoverschrijdend gedrag van Matthijs van Nieuwskerk, een voor die man zwaar beschadigend verhaal, geschreven door een Volkskrant-journaliste die gefrustreerd en racuneus was afgedropen bij het door Van Nieuwkerk gepresenteerde De Wereld Draait Door. Was dat eigenlijk ook niet gewoon pulp? Wat had Van Nieuwkerk nou eigenlijk meer misdaan dan af en toe wat onaangenaam uit de hoek komen? Dat deed mij vervolgens weer denken aan Xander van der Wulp en Ron Fresen, die Gijs van Dijk de vernieling in hielpen zonder ooit tot enig besef te komen van wat ze hebben aangericht. Meer in het algemeen was mijn ‘interpretatie’: er is veel ruimte voor verbetering.

 

Vincent Kouters is intussen druk met zijn komende boek Over geld praat je wel, dat in mei aanstaande zal verschijnen. Als dat de kwaliteit heeft van zijn Volkskrantverhaal lijkt het mij beter de hele oplage linea recta door te sturen naar De Slegte. Van zulke sprookjes wordt niet de man met de kleine beurs, maar alleen de auteur beter.

 

Geert Dales

27 februari 2023

(www.geertdales.com/rechtse-privileges-voor-een-linkse-burgemeester)

(aan/afmeldingen voor updates op deze website via www.geertdales.com/contact)